ارزیابی درونی گروه آموزشی گفتاردرمانی

هدف: فرآیند ارزیابی درونی نظام آموزش دانشگاهی به بررسی میزان تحقق اهداف و رسالت‌های آموزشی و پژوهشی کمک  می‌نماید. پژوهش حاضر با هدف ارزیابی درونی گروه آموزشی گفتاردرمانی دانشگاه علوم بهزیستی و توان‌بخشی انجام گرفت. روش بررسی: در این پژوهش مقطعی و توصیفی – تحلیلی، ابتدا با روش اجماع خبرگان (expert panel)، حوزه‌ها و ملاک‌های ارزیابی تعیین و پرسشنامه‌های نظرسنجی بر اساس نشانگرهای هر ملاک تدوین گردید. سپس با استفاده از این پرسشنامه‌ها  از 107 نفر اعضای هیئت علمی، مدیر گروه، دانشجویان سه مقطع کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکترا، و دانش آموختگان از سال 1385 تا 1390 به روش در دسترس  نظرخواهی به عمل آمد. داده‌ها در هر ملاک  میانگین‌گیری شده و میانگین وزن عددی حوزه‌های مربوط به ملاک‌ها محاسبه و تبدیل به سطح مطلوبیت گردید.  یافته‌ها: میانگین کل نتایج ارزیابی درونی در گروه آموزشی گفتاردرمانی در هشت حوزه 78/1 و انحراف معیار 28/0 می باشد که نسبتاً مطلوب برآورد می‌گردد. کم‌ترین سطح مطلوبیت مربوط به حوزۀ منابع آموزشی ( میانگین 42/1و انحراف معیار 28/0) و بالاترین سطح مطلوبیت مربوط به حوزۀ مدیریت و سازمان‌دهی ( میانگین 26/2 و انحراف معیار 61/0) به دست آمد. نتیجه گیری: ارزیابی درونی گروه آموزشی گفتاردرمانی روشن ساخت که حوزه‌های آموزشی مختلف نسبت به وضعیت مطلوب فاصله دارند. بر اساس این یافته‌ها، اگرچه بیشتر حوزه‌ها در سطح نسبتاً مطلوب بودند اما راه زیادی تا بهبود کیفیت آموزش وجود دارد که این امر به ویژه با رفع نواقص و کاستی‌های مربوط به حوزه‌های کمتر مطلوب محقق خواهد شد.